09 oktober 2010

De week van het bos begint met slecht nieuws

Bossen verdwijnen nog steeds in Vlaanderen. Schauwvlieghe: "we nemen er onze tijd voor"



Minister Schauwvlieghe over de vraag waarom er in Vlaanderen meer bos verdwijnt dan dat er bijkomt: "We willen de tijd nemen om dit goed aan te pakken."

Jazeker Mevrouw Schauwvlieghe, en wij willen na 13 jaar eindelijk eens resultaten en ruimte voor meer bos!

29 mei 2010

het ontbreekt politici aan realiteitszin en verantwoordelijkheid

De crises zijn globaal, de antwoorden op de crises zullen globaal moeten zijn, maar elk niveau heeft daarin verantwoordelijkheden. De realiteit is dat de verschillende niveaus elkaar altijd zullen blijven overlappen. Aan de bevolking voorspiegelen dat we een bepaald niveau hermetisch kunnen begrenzen, is crimineel. Meer autonomie voor bepaalde verantwoordelijkheden, kan een terechte vraag zijn. Maar het mag geen excuus zijn om andere, gemeenschappelijke verantwoordelijkheden uit de weg te gaan.

Onze welvaart, maar ook ons leefmilieu en ons welzijn, zijn zodanig met de andere niveaus verweven, dat we wel gemeenschappelijke akkoorden moeten sluiten, om niet voortdurend in conflictueuze situaties terecht te komen.

Heel interessant vond ik de uiteenzetting van filosoof Geerdt Magiels in het programma 'ongehoorde meningen' op Radio 1. "Radicaal ingestelde mensen nemen uit een genuanceerde discussie vooral de radicale standpunten over. Genuanceerde mensen worden nog genuanceerder."
Ook politicoloog Marc Hooghe en doctor in de natuurkunde Gert Goeminne hebben interessante ongehoorde meningen.
Je kan het hier (her)beluisteren: Ongehoorde meningen, 29 mei 2010

Voor het thema milieu zou ik duidelijk in de verf zetten dat Vlaanderen en België achterop hinken in de transitie naar een propere economie.

12 mei 2010

Van politieke onwil naar een moedig beleid




Persbericht | 12 mei 2010

Vluchtelingenwerk presenteert partijvoorzitters haar politiek eisenpakket

Van politieke onwil naar een moedig beleid

De afgelopen legislatuur werd een zeer bochtig parcours afgelegd inzake asiel en migratie. De bevoegdheden verhuisden meermaals van beleidsverantwoordelijke.

En hoewel de oorzaken voor de opvangcrisis divers zijn, is het oplossen van deze crisis te lang verhinderd door politieke onwil, die uitmondde in onmacht toen de crisis ontspoorde.

De opvangcrisis staat voor Vluchtelingenwerk symbool voor een falend beleid. Bovendien slaagde deze regering er niet in om een aantal opgestarte processen naar behoren te beheren en af te werken.

Ook op andere vlakken werd te weinig beleid gevoerd, ook al werd heel wat voorbereidend werk verricht of lag er interessant evaluatiemateriaal voorhanden.

Dit is de verantwoordelijkheid van een ploeg.

De ontslagnemende regering liet voor de nieuwe regering volgende asielwerven braak:

· Opvangcrisis: asielzoekers overleven op straat door een gebrek aan opvangplaatsen en doordat middelen voor de opvang van asielzoekers vaker wel dan niet pasmunt waren voor partijbelangen

· Asielprocedure: de waardevolle evaluatie van de asielprocedure werd niet gebruikt

· Stijgende asielaanvragen: er is nood aan analyse van de oorzaken in plaats van angstige reacties

· Opsluiting van vreemdelingen: er werd te weinig gedaan met de aanbevelingen van de Federale Ombudsman

· Terugkeerwoningen: er werd een succesvol pilootproject gestart met een alternatief voor het opsluiten van gezinnen met kinderen, maar zonder wettelijke basis

· Resettlement: ook hier werd een pilootproject gestart, maar dat leidde niet tot een structureel engagement om verder vluchtelingen te hervestigen in ons land

· Terugkeerbeleid: er werd te weinig visie en beleid ontwikkeld om het door iedereen gehuldigde principe van de voorrang van vrijwillige terugkeer op gedwongen terugkeer ook in de praktijk om te zetten

De eisen van Vluchtelingenwerk in een notendop:

· Een kwaliteitsvol opvangbeleid

- De opvangcrisis bezweren door de snelle opening van bijkomende structurele plaatsen

- De hotelopvang afbouwen

- De opvangwet sneller uitvoeren

· Een kwaliteitsvol beschermingsbeleid

- Asielzoekers in het kader van de Dublin-verordening (asielzoeker terug sturen naar eerste land waar ze EU binnenkwamen) enkel overbrengen naar een andere lidstaat van de EU indien ze daar recht op bescherming, opvang en begeleiding krijgen die voldoen aan de Europese en internationale normen.

- Het pilootproject ‘resettlement’ omzetten in een structureel engagement met jaarlijks nieuwe hervestigingsoperaties

- De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen bevoegd maken om zelf dossier volledig te onderzoeken. Het eenvoudiger maken voor asielzoekers om ook in beroep hun dossier aan te vullen met nieuwe elementen.

· Een kordaat maar humaan terugkeerbeleid

- Spreek niet langer van ‘kordaat uitwijzingsbeleid’, maar van een ‘kordaat en humaan terugkeerbeleid’. Mensen wijs je niet uit, je begeleidt hen naar een terugkeer in een dwingend maar flexibel traject.

- Intensieve begeleiding van asielzoekers door trajectbegeleider rond verblijf én terugkeer. Dit in een sluitend traject van begin tot einde.

- Vrijwillige terugkeer voorrang geven op opsluiting. Opsluiten als uiterste maatregel wettelijk verankeren. Een principieel verbod op de opsluiting van kinderen wettelijk verankeren. Alternatieven voor opsluiting verder ontwikkelen.

De eisen van Vluchtelingenwerk zijn een duidelijke vraag naar een moedig en kwaliteitsvol asiel- en terugkeerbeleid.

Een beleid waar de fundamentele rechten van alle mannen, vrouwen en kinderen op de vlucht en de belangen van de staat hand in hand gaan.

Als bijlage vind je het volledige politieke eisenprogramma van Vluchtelingenwerk voor de Federale verkiezingen op 13 juni 2010.

Dit werd reeds aan de democratische partijvoorzitters bezorgd.

Meer info? Eef Heylighen – persmedewerker Vluchtelingenwerk –

eef@vluchtelingenwerk.be – 0473 88 65 97


Politiek eisenpakket federale verkiezingen 2010.pdfPolitiek eisenpakket federale verkiezingen 2010.pdf
602 kB Weergeven Downloaden

07 mei 2010

Verkiezingen 2010: thema's of koppen?

Siegfried Bracke gaat naar eigen zeggen in de politiek uit 'ergernis'. Sta me toe het ergerlijk te vinden dat hij meteen een 'verkiesbare plaats' krijgt aangeboden. Dat wil zoveel zeggen als dat de N-VA hem een parlementzetel aanbiedt, nog voor de kiezer zich heeft uitgesproken. Zoiets noem ik geen eerlijke verkiezingen. De vraag is dus: had Bracke die stap ook gezet als hij lager op de lijst was terechtgekomen, waarom niet als lijstduwer? Dan zou de kiezer bepalen of hij in het 'pluche' mag gaan zetelen. Het zou zo'n overstap naar de politiek alleszins geloofwaardiger maken. Voor de heer Anciaux en mevrouw Lieten maak ik me overigens dezelfde bedenking. Waarom zo hoog op de lijst en waarom is het in verkiezingslogica 'evident' dat daar geen andere waardevolle mensen een plaats krijgen? Wat is daar democratisch aan?

Ivan De Vadder schrijft in zijn boek zeer terechte kritiek. Hij heeft zijn werk als journalist gedaan en blijft dat doen. Hij bewijst daarmee dat iedereen aan politiek kan doen vanuit zijn vakgebied, zonder meteen het recht op een 'zitje' op te eisen en zelfs zonder partij te kiezen, bijvoorbeeld door je uit te spreken voor democratische principes en fatsoen.

Mensen die zichzelf relevant vinden in de politiek, zijn niet relevant. Mensen die voor zichzelf bepaalde principes hanteren en zich daaraan houden, zijn relevant, binnen de politiek, maar ook daarbuiten.

En voor we het over Vlaamse eisen en Vlaamse principes hebben, moeten we ons eerst eens indenken hoe we zouden reageren als we in een andere situatie waren geboren. Zouden we dan ook zo brullen? Of harder, want er is groter onrecht in de wereld dan wat 'de gemiddelde Vlaming' op z'n bord krijgt.

Let wel, ik schrijf de 'gemiddelde' Vlaming. Want het is juist door het gebrul van enkelen, dat grote onrechtvaardigheden zoals armoede en werkloosheid ondergesneeuwd raken, ondergronds blijven en zich verspreiden als een Mexicaanse olievlek.

23 januari 2010

MDG's zijn Minimum Development Goals

De toekomst van de ontwikkelingssamenwerking.

“Geld alleen zal niet helpen”


Dirk van der maelen (sp.a)

Sabine de bethune (cd&v)

Tinne van der straeten (groen!)

Bogdan vanden berghe (11.11.11)


Gie goris (MO*)


  • Toch eerst een vraag over centen: 0,7% -norm


Bogdan: Het is een realisatie, maar het moet zuiver worden ingevuld. Schuldkwijtschelding, geld voor bestrijden van klimaatopwarming, mogen niet in het budget van O.S. worden verrekend.

Tinne: Bezorgd dat de 0,7%-norm kunstmatig zal worden opgevuld zoals de regering een begroting in evenwicht te brengen.

Dirk: Minister Michel en commissaris De Gucht hebben laten verstaan dat er bovenop de 07% voor ontwikkelingssamenwerking nog extra geld moet komen voor een klimaatfonds voor het Zuiden.

Dat we de 0,7%-norm zullen halen in tijden van financiële en economische crisis, mogen we als een succes beschouwen.

Tinne: Premier Leterme laat al andere ideeën horen, o.a. over het klimaatfonds. We moeten hier vanuit de noord-zuidbeweging en vanuit het parlement druk blijven uitoefenen.

Sabine: Zoals Dirk zegt, is de 0,7%-norm halen in tijden van economische crisis een prestatie, maar ook voor de toekomst moeten we deze belofte blijven inlossen. En er is meer nodig, want met 0,7% van het BNP komen we er niet. De klimaatverandering en de veranderende economische contexten op wereldvlak, stellen ons voor nieuwe uitdagingen.


  • Coherentie in het beleid, afstemmen met andere beleidsdomeinen


Dirk: Weinig tot geen coherentie. De enige keer dat ik Minister Michel heb weten overleggen met de andere ministers over 'ontwikkelingssamenwerking', was toen hij het dwaze idee had om Belgische melk te leveren aan ontwikkenlingslanden. Zo'n absurd idee in 2009 is schrijnend.

Sabine: B-Fast is een voorbeeld van coherent beleid tussen defentie en ontwikkelingssamenwerking. De noodzaak van een E-Fast is ter sprake gekomen.

Gie: Vertegenwoordiger van België in de Wereldbank zou vanuit kabinet Ontwikkelingssamenwerking moeten komen en niet vanuit Financiën.

Tinne: Dat zou een goede zaak zijn, maar ook op kleinere thema's zijn er taloze voorbeelden van incoherentie. Verschillende ministers geven een verschillend antwoord op parlementaire vragen. Een eenduidige visie ontbreekt.


  • Werking van NGO's, afgestemd op de overheid, ingesteld op elkaar?

Bogdan: Synergie ja, institutionalisering nee. We moeten kritisch blijven t.o.v. het beleid.

Sabine: De kracht van het middenveld en de dialoog tussen NGO's onderling en tussen NGO's en de overheid is in ons land sterk uitgebouwd. Dit partnerschap moeten we onderhouden en concretiseren. Ook de vierde pijler moeten we betrekken en begeleiden naar meer professionalisme.

Tinne: Kaderwet Ontwikkelingssamenwerking en kaderwet Duurzame Ontwikkelingssamenwerking mogen niet in tegenspraak zijn. Coherentie en synergiën moeten we bewaken, NGO's moeten onafhankelijk van de overheid kunnen blijven werken.

Dirk: Bijvoorbeeld in Congo, de Belgische regering probeert de relaties met de Congolese regering te herstellen, maar vanuit de NGO's moet er voldoende ruimte blijven voor een kritische opstelling. De zorg van de NGO's gaat prioritair naar de Congolese bevolking en in mindere mate naar de bilaterale betrekkingen tussen de regeringen.

De toekomst van onze planeet

“Over klimaat en de vraag: wat na Kopenhagen?”


Jean-Pascal van Ypersele (UCL en IPCC)

Reactie: Kumi Naidoo (GCAP en Greenpeace)

moderator: Gie Goris


  • Is Kopenhagen een totale mislukking?

Jean-Pascal: Ik zie dat niet zo negatief. Zoveel wereldleiders zijn hebben heel concreet over het thema van klimaatopwarming gesproken en een aantal zaken zijn op papier gesteld: de doelstelling dat de gemiddelde wereldtemperatuur niet meer dan 2°C mag stijgen. Er moet geld komen voor de ontwikkelingslanden om zich aan te passen aan de klimaatopwarming. Dat dat geld er moet komen, staat op papier, maar het is met de 0,7%-norm, we zijn er pas zeker van dat het geld er komt, wanneer het in de begrotingen van de betrokken landen is ingeschreven.

Gie: Moeten de industrielanden voorwaarden stellen aan de ontwikkelingslanden vooraleer deze geld uit het klimaatfonds kunnen gebruiken?

De industrielanden zijn de veroorzakers van de milieuschade, dus moeten zij de ontwikkelingslanden hiervoor vergoeden. Zo werkt aansprakelijkheid. Een verzekering sluit ook geen akkoorden met een schadelijder over wat die met zijn schadevergoeding zal doen. De bedoeling van de schadeloosstelling is dat de schade hersteld word.


Kumi: Het thema van klimaatopwarming is nu wel duidelijk op de agenda gezet, alle wereldleiders zijn er zich van bewust, maar het is hoog tijd voor actie. Kopenhagen ging volgens mij niet alleen over klimaatopwarming en milieu, maar ook over de toekomst van de wereldeconomie, want die zal afhangen van hoe we met het milieu en de natuurlijke rijkdom van onze aarde omgaan.

Gie: Is er niet het risico dat Kopenhagen een hype was, die nu langzaam wegdijnt?

Kumi: Er moet een vervolg komen op Kopenhagen. Mexico 2010 is de volgende kans om duidelijke afspraken op papier te zeggen. We moeten het publiek debat aan de gang houden. De acties van het middenveld mogen niet stilvallen. We moeten druk blijven uitoefenen op onze politieke leiders. Desmund Tutu zegt: ik ben een gevangene van hoop. Dat zijn we allemaal. We moeten blijven hopen en geloven dat bindende klimaatakkoorden mogelijk zijn en dat we de toekomst van onze blauwe planeet kunnen vrijwaren.


Een toekomst voor mensen

“over de milleniumdoelstellingen”


Jan Vandemoortele (UNICEF en UNDP)

reactie: Kumi Naidoo (GCAP en GREENPEACE)

moderator: Gie Goris (MO*)


Gie: U bent een van de ontwerpers van de Milleniumdoelen. Bent u daar trots op?

Jan: Trots is niet het juiste woord, ik ben wel verbaasd dat het zoveel bekendheid heeft bij gewone mensen, zowel in het noorden als in het zuiden.

Gie: Hoe verklaart u dat?

Jan: De verenigde naties maken zoveel plannen, zoveel acroniemen. Ontwikkeling is een moeilijk en complex thema, maar de Milleniumdoelen maken dit heel concreet. Scholen, organisaties, noord-zuidbeweging, de media, gebruiken de begrippen en de doelstellingen uit de MDG's.

Gie: We zijn nu vijf jaar voor 2015, gaan we de doelstellingen halen?

Jan: We maken vooruitgang, maar vele doelen zullen we niet halen. Dat was echter te voorzien. Dat Afrika nog een lange weg te gaan heeft, is duidelijk. Maar de voorstelling die sommigen maken dat alles negatief is, is niet juist. We moeten de vooruitgang in beeld brengen en ook na 2015 zullen we moeten blijven verderwerken.

Gie: Zijn er voldoende middelen om de MDG's te halen?

Jan: Ik heb daarnet het debat gevolgd over de 0,7%-norm. Dit is niet onbelangrijk, maar het moet onze aandacht niet afleiden van wat er eigenlijk aan de hand is. De scheve handelsverhoudingen maken dat ontwikkelingslanden onvoldoende vooruitgaan. Dat is het belangrijkse obstakel om vooruit te gaan.

Gie: De nieuwe Europese commissaris voor handel, De Gucht, blijft zweren bij vrijhandelsakkoorden. Heeft hij het bij het verkeerde eind.

Jan: Daarvan ben ik overtuigd. Vrijhandel staat haaks op ontwikkelingssamenwerking.


Gie: Kumi, zijn de MDG's een goed instrument voor ontwikkeling?

Kumi: In het begin waren we sceptisch. Maar het middenveld heeft de kans aangegrepen om met de MDG's hun eisen kenbaar te maken. We gingen MDG vertalen als 'mobilisatie voor democratische regeringen' of 'mobilisatie voor democratische globaliseren'.

Maar er zitten hyaten in de MDG's. Er zitten geen concrete afspraken in. Bijvoorbeeld doelstelling 7 over het milieu en 8 over eerlijke handelsrelaties zijn veel te vage beloften. Er staat wat er wordt verwacht van de arme landen, maar niet wat de rijke landen moeten doen.

Als we bepaalde doelen niet halen -en we zien dat het op bepaalde vlakken achteruit gaat in plaats van voorruit- dan moeten we niet beginnen met elkaar met de vinger wijzen, maar analyseren wat er fout loopt en de moed tonen om dat te veranderen. We moeten niet toegeven aan pessimisme, maar kansen aangrijpen en blijven mobiliseren voor deze belangrijke thema's. Want waar het uiteindelijk over gaat, is de stem van de mensen, de kracht van de democratie van onze planeet.

De campagne 2015 de tijd loopt

in 2010


Sumaya


“Minimum Development Goals”


september: VN evalueren de MDG's


Belgisch voorzitterschap EU

Belgische premier van de EU-raad


Wachtnacht 11 september 2010


tv-spot: confronterend wachtende BV's


video-boodschap vanuit Gent naar VN-ontwikkelings-top


Join the Wait: internationale campagne?


Doen!



Slotwoord van Jos Geysels


Berlijn: twee jaar voor de val van de muur

belofte van economische groei, vrijheid


belofte werd deels ingelost.

maar de overheid werd kleiner, en het ik werd groter


2009, economische crisis

markt-fundamentalisten vallen van hun troon

er kan opnieuw een muur vallen

we mogen opnieuw het woord 'reguleren' uitspreken zonder met de nek aangekeken te worden


2010

we zijn een solidariteitsbeweging, geen fondsen voor geldinzameling

geld is nodig, maar wat echt belangrijk is, dat is de dynamiek voor rechtvaardigheid, voor verandering, voor verbetering

wat ons bindt, zijn geen geldbriefjes, maar onze engagementen


de 0,7%-norm

de regulering van de financiele markten

waardig werk

eerlijke handel


dat zijn onze engagementen


als pluralistische beweging, moeten we ons kwetsbaar en transparant openstellen, maar we moeten onze impact vergroten

de toekomst bevat grotere utidagingen dan de splitsing van een kiesarrondissement

dank aan alle sprekers, alle medewerkers en aanwezigen

dank voor uw inzet


gedicht over goede raad


je moet voorzichtig zijn

jong zijn is leuk

maar het leven is ernstig

we zitten in confortabele cellen

we breken niets

maar de zwarte kant is geen andere kant

de menselijke machine is niet feilloos

om al te voorzichtig te zijn, is er geen tijd


www.11.be/detoekomstbegint



orkest: Jazz box


13 januari 2010

Aankondiging: gespreksavond met Ludo Abicht in Hasselt

dinsdag 26 januari 2010 om 19.30 uur

Gespreksavond met Ludo Abicht
over de band tussen filosofie en maatschappelijke actie
spreker: Ludo Abicht (°1936, Oostende)

Ludo Abicht

Ludo Abicht (°1936, Oostende) was enige tijd jezuïet in een klooster in Nijmegen. Hij trad uit, ging filosofie studeren, en even later Germaanse letterkunde (in Cincinnati, USA). Twintig jaar lang gaf hij les in de Verenigde Staten, zowel aan universiteiten als aan mijnwerkerskinderen en staalarbeiders. Ook was hij er vakbondsafgevaardigde. Later gaf hij o.a. les aan de universiteiten van Antwerpen en Gent. Voor zijn boek 'Intelligente emotie' ontving hij de Arkprijs van het Vrije Woord. In de loop der jaren werd hij beïnvloed door het daensisme, het marxisme en de Vlaamse Beweging. Hij is actief in de vrijmetselaarsloge Le Droit Humain.

Praten over een 'actief pluralisme' betekent dat er zoiets als een 'passief pluralisme' bestaat. Dat 'passief pluralisme' was in het verleden, grotendeels onbewust, de regel. Al sinds de Middeleeuwen leven er in onze regio verschillende culturen - in elk geval twee, de joodse en de christelijke - naast, met en vaak tegen elkaar. Na de Reformatie en vooral de Moderne Tijd vestigden zich steeds meer culturen - religies en wereldbeschouwingen - binnen dezelfde politieke en sociale ruimte. Als gevolg daarvan kunnen we nu, zeker in de steden, van tientallen verschillende 'culturen' gewagen. Uit de onvermijdelijke confrontaties ontwikkelden we, met vallen en opstaan en niet zonder verzet, de deugd van de 'tolerantie'. De ervaring leerde ons immers dat 'intolerantie' op termijn elk samenleven onmogelijk maakt.

Ludo Abicht
uit; een interview met Ludo Abicht (uit Liberales)

plaats:
Cultuurcentrum Hasselt
Kunstlaan 5, 3500 Hasselt
T: +32 11 22 99 31
F: +32 11 24 32 07
E: info@ccha.be
- detmoldzaal

informatie: Felix Bergers (089/35 64 20 of felixbergers@hotmail.com)
inkom: 5 euro (3 euro voor studenten, werkozen en gepensioneerden)