Allemaal Sam voor een vreugdevol eindejaar!

Zwarte Piet revolution is about to begin

Happy Friends

Music For Life: national radio stations in Belgium and Netherlands 19-24 december

Wereldrecord: 23,5 miljoen mensen voeren actie tegen armoede

“Het wereldrecord voor de meeste mensen die in 24 uur tijd opkomen om armoede uit de wereld te bannen werd op 15 en 16 oktober 2006 gevestigd door de VN-Millennium Campagne. In totaal namen 23.542.614 mensen deel aan 11.646 evenementen wereldwijd.”
Officiële verklaring van Guinness Records

Op 15 en 16 oktober namen 23.542.614 mensen in meer dan tachtig landen deel aan de actie ‘Stand up against poverty’. Deze recordpoging tegen armoede was een initiatief van de VN Millenniumcampagne samen met de coalitie Global Call to Action against Poverty (GCAP ). Ze werd georganiseerd in het kader van de Internationale dag tegen de armoede van 17 oktober.

De coalitie Global Call to Action against Poverty is een samenwerking van vele organisaties die zich samen sterk maken om hun regeringen onder druk te zetten. Armoede moet worden uitgeroeid, de ongelijkheid moet sterk verminderen en de Millenniumdoelstellingen moeten verwezenlijkt worden.

Meer weten over GCAP:

www.whiteband.org en www.standagainstpoverty.org

Eén Wereldvakbond

ICFTU en WCL worden ITUC


Op een driedaags congres in Wenen, van 1 tot 3 november 2006, zullen de twee grootste confederaties van vakbonden, ICFTU en WCL, de krachten bundelen en één confederatie worden met de naam ITUC, voluit de International Trade Union Confederation.

De nieuwe koepel zal met meer dan 370 aangesloten vakbonden in 152 landen, in totaal meer dan 170 miljoen leden tellen. Als het lukt om de draagkracht van deze koepel te versterken, dan zullen dat op termijn nog veel meer leden worden.

De zetel van ITUC zal net als die van het WCL en het ICFTU in Brussel staan.

www.icftu.org
http://www.cmt-wcl.org/

www.icftuafro.org (ICFTU in Afrika)

microkredieten van hoop

Zelden een dag, begonnen met zoveel verwachtingen, die eindigde met zo'n zwaar gemoed. Waarom? 't Was vergadering van het jongerenteam van Oxfam Wereldwinkel en het was heel moeilijk. We waren moe. Teveel informatie. Wanhoop vermengd met hoop. Toch wordt me één ding duidelijk: ook als we de uiteindelijke bestemming niet vooraf kennen, blijven we bereid om ons te engageren. Wat er juist zo moeilijk was, is moeilijk uit te leggen. Maar er zijn ook hoopvolle berichten.

De nobelprijs voor de vrede ging uiteindelijk naar Muhammad Yunus en de Grameen Bank, "voor hun inspanningen om economische en sociale ontwikkelingen van onderop mogelijk te maken, door middel van microkredieten". Doelstellingen die heel dicht bij die van Oxfam liggen. We mogen blij zijn met deze nobelprijs en met de goede resultaten van de microkredieten, kleine bedragen die voor de allerarmsten het verschil maken.

De regering van ons land maakt een begroting. Hopelijk denken ze niet alleen aan de groten, maar ook aan de kleinen. En hopelijk denken ze niet enkel in procenten, maar ook aan het rendement van microkredieten.

Ik wens iedereen een microkrediet aan werklust voor de komende weken, waarmee we samen onze bijdrage geven voor een betere wereld. Gun jezelf eens een zwaarmoedige dag. Of een week, als het nodig is. Het is moeilijk onder woorden te brengen, maar de mensen die we uit het oog verliezen, blijven bij ons. Ze horen erbij. Ze worden ons. Ze hebben ons gemoed. Ze verdragen dat we zwaarmoedig zijn. Maar als we door onze tranen lachen, dan lachen zij in ons.



Een opvallend beeld op de cover van de Humo. Al gezien? Die snoepjes, dat zijn de noisines van de wereldwinkel!!!

Proficiat, Patrick!

Spaarzaamheid is de beste beleidskeuze

Het is niet vanzelfsprekend dat we in ons land de welvaart hebben die we nu kennen. Die welvaart hebben we voor een groot deel te danken aan ontwikkelingslanden. We zijn afhankelijk van grondstoffen en aardolie die we importeren uit het buitenland. We zijn afhankelijk van techniek en onderzoek die we uitwisselen met het buitenland, we zijn afhankelijk van arbeiders, zowel mensen van hier als mensen uit het buitenland die hier komen werken. We zijn afhankelijk van buitenlandse deviezen die we verwerven door goederen naar het buitenland te exporteren. We zijn afhankelijk van het buitenland, van wat er in de rest van de wereld gebeurt.

Die wereld rondom boezemt ons soms angst in. We zien alles zo snel veranderen. Kunnen we onze eigenheid behouden als we ons afschermen van de anderen? Wat moet er dan gebeuren met onze havens, onze petrochemiebedrijven, onze logistiek, onze kenniscentra? Zij zijn allen afhankelijk van een goede uitwisseling met het buitenland.

Er is een andere oplossing om de magere jaren van de toekomst het hoofd te kunnen bieden, deze heet spaarzaamheid. De magere jaren, dat zijn de jaren waarin de vergrijzing van onze samenleving zal wegen op onze economie. Om in die periode iedereen een menswaardig en leefbaar bestaan te kunnen vrijwaren, is het een goed idee om een mentaliteit van spaarzaamheid aan te leren. Het leven zal in elk geval duurder worden. Levenskwaliteit zal vooral te vinden zijn in tijdsbesteding en minder in de aankoop van luxe-goederen. Jonge en oudere mensen zullen op een andere manier moeten leren samenleven. Jonge mensen zullen harder moeten werken en zorgtaken op zich nemen. Oudere mensen kunnen een sociaal actief leven hebben en zich inzetten voor elkaar en voor de opvoeding van hun kleinkinderen.

Als we geld uitgeven aan noodhulp of ontwikkelingssamenwerking, dan wensen we dat dit geld zeer goed besteed wordt. Ook van onze eigen beleidsmakers vragen we om zuinig en goed met het belastingsgeld om te gaan en geen grote prestigeprojecten uit te voeren.

Ook op onze schaarse groene ruimte en op onze gezondheid moeten we zeer zuinig zijn. Alsook met onze eigen mening. We kunnen het ons niet veroorloven om veel energie te verliezen in ruzies over extreem-links en extreem-rechts. Er zou een energie-taks moeten komen op ruzie-stoken. Ruzies zouden zich moeten beperken tot een half uurtje per dag, want ze jagen de factuur van onze beleidsinstellingen enorm de hoogte in.

Om aan een mooie toekomst te kunnen bouwen, zal iedereen water bij de wijn moeten doen en zullen we extreem goed moeten kunnen samenwerken, jong en oud, allochtoon en autochtoon, Vlaming, Waal en Brusselaar, ons land met het buitenland. We werken samen, niet alleen.

Ver dragende verdraagzaamheid

(Cola-Cola met Fair-Trade)
Ik heb vandaag in Antwerpen Coca-Cola met Fair-Trade rum gedronken. Sommigen vinden die mix 'illegaal' (de Cola of de Fair Trade?).

Maar misschien is zo'n mix van mastodonten (Cola) en plattelandsarbeiders (Fair Trade) juist verdraagzaamheid.Laat het een voorbeeld zijn voor alle festivals in Europa: smijt Coca-Cola niet buiten, maar breng Fair Trade binnen en blijf praten met Coca-Cola over milieu- en mensenrechten.

Liefde is...
Hou van alle mensen, welk label of club ze ook aanhangen. Hou ook van de kiezers van het Vlaams Belang. Hou van Filip Dewinter.

Hou zelfs van H. Van Temse en van Adam G. en alle misdadigers. Hun verbitterde, donkere gedachten en hun misdaden maken ontelbaar veel mensen bedroefd. Maar haat is geen goed antwoord!

Hou van ieder mens. Dat is geen gemakkelijke opgave en dat zal niet elke dag even goed gaan, zeker niet wanneer er verse wonden zijn geslagen.

Maar dat is wel de essentie van de eindeloze liefde van Jezus en bij uitbreiding de essentie van verdraagzaamheid.

Waarom ruzie maken?

geweld is niet geweldig

Na alles wat ik de afgelopen tijd gezien heb, vraag ik me af of het Vlaams Belang bereid is of geweld te gebruiken om het 'leefbaar Vlaanderen' te bereiken.

Wie gelooft er nu echt dat een land veiliger en leefbaarder kan worden door er een fysische of psychologische apartheidsmuur* rond te bouwen?
Wie gelooft er überhaupt in apartheid?

*Waarmee ik zowel wijs op de psychologische apartheid van het racisme en de discriminatie tussen volkeren van verschillende oorspong als de fysische apartheid van een ijzeren gordijn dat opgelegd wordt door machtsblokken. Beiden zijn machtsinstrumenten gebaseerd op wantrouwen. Beiden sluiten de wegen van het contact en het overleg af. Ze leiden tot situaties die onhoudbaar zijn en zijn zeker geen duurzame oplossing voor conflicten.

Of wie gelooft er in de samenleving en in de globalisering van universieel erkende mensenrechten en menselijke waarden?
Wie gelooft er in het leven?
Wie in dat laatste gelooft, zal goede krachten in mensen vertrouwen, in plaats je maatschappijbeeld te baseren op wantrouwen van vreemde en onbekende krachten die we als doembeelden zien verschijnen.

Als mensen een enorme ramp overkomt, dan zijn het de vertrouwenden die elkaar vinden en elkaar er weer bovenop helpen.
De wantrouwenden komen pas dagen later uit hun schuilkelders*.

*De samenleving leeft niet in de apartheid van een schuilkelder.
De samenleving kent zowel armoede in Afrika, Oceanië, Azië, Europa en Amerika. De samenleving is grijs. heeft alle kleuren van de regenboog.
is grijs. heeft alle kleuren van de regenboog. is grijs. heeft alle kleuren van de regenboog. is grijs. heeft alle kleuren van de regenboog.

De samenleving heeft nood aan visie en respect om de vele problemen samen het hoofd te bieden. Een samenleving heeft méér gemeenschappelijk dan enkel het weerbericht.

run people run

een leefbare wereld?

Iemand zou zijn grote mond eens moeten opentrekken en voor eens en voor altijd duidelijk moeten maken dat een 'leefbaar Vlaanderen' zoals wij dat vandaag kennen en zoals mensen het zich voorstellen, enkel mogelijk is door het onleefbaar maken van het leven van miljoenen - wat zeg ik - een paar miljard aardbewoners.

'Vlaanderen kan niet het OCMW zijn van de wereld' lees ik in hun verkiezingsfolders. Die wereld is nochtans wel de bron van grondstoffen en inkomsten voor het rijke westen.

extremisme hoeft nie!

0110 kleur je stad 0110

Welkom!

Welkom in deze blog, waarin ik op zoek ga naar een vredevolle Vlaamse identiteit. U kan mij daarbij helpen door hier uw reactie te posten.

Jo